Als kind werd ik gepest vanwege mijn huidskleur. Later ervaarde ik als volwassene vooroordelen door mijn geloofsovertuiging. Mensen namen mij niet serieus omdat ze geloof als zweverig beschouwden of dachten dat ik hen wilde bekeren. Deze ervaringen hebben mij gevormd en laten zien hoe diep uitsluiting kan raken.

Bij het politiekorps Haaglanden zag ik hoe 'anders zijn' vaak leidde tot vooroordelen. Maar wat is normaal? Iedereen heeft zijn eigen tekortkomingen. Mijn werk leerde mij dat echte inclusie gaat over het accepteren van iedereen, precies zoals die is.

Als slachtoffer van de kinderopvangtoeslagenaffaire voelde ik hoe pijnlijk uitsluiting kan zijn. Het gebrek aan begrip en steun vanuit de samenleving en autoriteiten heeft mij geleerd hoe belangrijk het is om anderen kansen te bieden, ongeacht hun situatie.

Diversiteit gaat over onze verschillen, zoals huidskleur, geloof of achtergrond. Inclusie betekent dat iedereen erbij hoort, zonder oordeel. Mijn verhaal laat zien dat er nog veel te doen is om elkaar echt te accepteren en barrières te doorbreken.

Er zit een groot verschil tussen luisteren en écht horen. Luisteren is registreren, maar gehoord worden raakt je ziel. Het geeft erkenning, waardigheid en veiligheid. Het zegt:

• "Jij doet ertoe."
• "Ik zie je, ik begrijp je, en ik ben hier voor je."
  Gehoord worden brengt verandering teweeg.

Mijn levenservaring zet ik in om mensen te inspireren en te begeleiden naar een zinvolle baan of een betekenisvol leven. Voor mij is geloof daarbij een kracht, geen beperking. Zoals de Bijbel zegt:
"Als ik zwak ben, ben ik pas sterk." – 2 Korinthe 12:10

Ik geloof in een aanpak die verder gaat dan luisteren. Door écht te horen, help ik barrières te doorbreken en bied ik anderen de kans om te groeien. Mijn vraag aan u is: Wat kunnen wij samen doen om een inclusieve toekomst te bouwen?